رخشنده اعتصامی معروف به پروین
ای خوشا مستانه سر در پای دلبر داشتن
دل تهی از خوب و زشت چرخ اخضر داشتن
نزد شاهین محبت بی پر و بال آمدن
پیش باز عشق آئین کبوتر داشتن
سوختن بگداختن چون شمع و بزم افروختن
تن بیاد روی جانان اندر آذر داشتن
اشک را چون لعل پروردن بخوناب جگر
دیده را سوداگر یاقوت احمر داشتن
هر کجا نور است چون پروانه خود را باختن
هر کجا نار است خود را چون سمندر داشتن
آب حیوان یافتن بیرنج در ظلمات دل
زان همی نوشیدن و یاد سکندر داشتن
از برای سود، در دریای بی پایان علم
عقل را مانند غواصان، شناور داشتن
گوشوار حکمت اندر گوش جان آویختن
چشم دل را با چراغ جان منور داشتن
در گلستان هنر چون نخل بودن بارور
عار از ناچیزی سرو و صنوبر داشتن
از مس دل ساختن با دست دانش زر ناب
علم و جان را کیمیا و کیمیاگر داشتن
همچو مور اندر ره همت همی پا کوفتن
چون مگس همواره دست شوق بر سر داشتن
در اسفند سال 1285 در تبریز بدنیا آمدپدرش (اعتصام الملک ) از رجال نامی و از نویسندگان و مترجمان آن عصر بود یعنی اواخر دوره قاجار. در کودکی به تهران آمدندو مدرک تحصیلی خود را گرفته وسپس مدرس شده وبا پسر عمویش ازدواج کرده و پس از جدائی از همسرش در کتابخانه دانشسرای عالی مشغول میشود.دیوان اشعارش شامل بر 2500 بیت است.که در قصیده سرائی مشهور است . در سال 1320 به علت بیماری حصبه درگذشت ودر قم به خاک سپرده شد.
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
